CARROUSELL VAN LINEA REKTA
* Foto Charlie Field
Een beeldende muziektheater voorstelling
Wat een verzuchting om het theater op locatie binnen te lopen en plaats te nemen bij de voorstelling Carrousell van Linea Rekta. * Regie Jordi Kwakkel. Ondergedompeld in een sfeer van licht werd ik gelijk opgenomen in een andere wereld. Begeleid door een live bespeelde drum * Muziek Thomas Bernhard Hengeveld * die de spanning opbouwde terwijl de voorstelling nog moest beginnen.
Een wereld die beeldend de vertaling geeft van onze beleving in het dagelijkse leven. Waarin men wanhopig de “Rate Race” probeert bij te houden.
Mijn aandacht wordt getrokken als opeens een groep mensen opdoemt in het licht en de ruimte oversteekt in een cadans van netjes in lijn gedrukte werknemers. Fantastisch hoe de diagonale lijn wordt gebruikt waarmee de dramatische opbouw wordt ondersteund.
De bewegingsstaal is zo sterk neergezet dat er geen woord nodig is om meegezogen te worden in hun belevingswereld die verteld wat ons allen aangaat.
Waar zijn we mee bezig in deze neoliberale maatschappij lijken ze aan te geven. Daar waar we buiten onszelf de kicks zoeken om de rust en zelfvertrouwen hopen terug te vinden en de adrenaline proberen te verzachten. De drang tot het ventileren van meningen om de onmacht van de leegte te maskeren. Het negeren van pijn in ons lichaam om aan de meningen van anderen te kunnen blijven voldoen, of de resultaten te behalen die we met ons hoofd bedacht hebben. Terwijl ons lichaam schreeuwt om aandacht, juist daar waar de compassie, de verbinding en liefde te vinden is.
In de herhaling zit de kracht en die wordt dan ook goed ingezet om ons dagelijkse doordrammen beeldend weer te geven. Onderweg vergetend en met ogen gericht op het einddoel kruisen ze diezelfde diagonale lijn weer over. De strakke bewegingen brokkelen steeds verder af. Het leven proberend bij te houden tot we erbij neervallen en met bosjes uitvallen.
De tekstbehandeling verbaasd mij. De teksten worden uitgebraakt in steeds dezelfde monotone staccato, waardoor het mij geheel ontgaat waar het verhaal over gaat, maar het kan mij, als visueel en fysiek ingesteld persoon, niet deren. Ik geniet. Ik vraag mij wel af; is dit een keuze of omdat het studenten zijn? Daar durf ik geen mening over te hebben.
De prachtige livemuziek op de marimba en de drum samen met de korte sketchjes zijn zo sterk, de theatervormgeving en de bewegingstaal, die de acteurs allen beheersen, zijn van hoog niveau. Wat mij betreft 😉 verdienen ze als volwaardig geëngageerd bewegingstheater een groots bereik. Ik hoop dat ze nog vaak publiek stof tot nadenken mogen geven.
” Want weet je wat echt slecht voor je is; Stress” * Tekst Mick Lindo
Met groot respect